The Diary of a young girl

 ဤမှတ်တမ်းကို ရေးသူသည် ကမ္ဘာကျော် စာရေးဆရာကြီးတစ်ဦး မဟုတ်ပေ။ ထို့အတူ ဤမှတ်တမ်းကို ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေမည်၊ ဤမှတ်တမ်းသည် တစ်နေ့တွင် ကမ္ဘာကျော် မှတ်တမ်းစာအုပ်ကြီး ဖြစ်လာရမည် ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်မျိုးဖြင့် ရေးခဲ့သည်လည်း မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ဤမှတ်တမ်းသည် အသက် ဆယ့်သုံးနှစ်အရွယ် မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ထူးထူးခြားခြား ကမ္ဘာကျော်ဖြစ်လာသော မှတ်တမ်းဖြစ်၏။ သို့သော် ဤစာအုပ်ကို ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေ၍ ကမ္ဘာကျော် ဖြစ်လာသော အချိန်တွင် စာရေးသူ မိန်းကလေးမှာ ကမ္ဘာမြေပြင်၌ မရှိတော့ပေ။

ဤမှတ်တမ်းကို ရေးသူ အန်ဖရန့်သည် ၁၉၄၂ ဇွန် ၁၂ ရက်နေ့တွင် သူ၏ အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်ပြည့် မွေးနေ့အဖြစ် မှတ်တမ်းစာအုပ်ကလေးကို ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က ရသော လက်ဆောင်များတွင် သူသည် ဤမှတ်တမ်း စာအုပ်ကလေးကို သဘောအကျဆုံး ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် လက်ဆောင်ရပြီးနောက် နှစ်ရက်အကြာတွင် ဤမှတ်တမ်းစာအုပ်ကလေးတွင် နေ့စဉ်မှတ်တမ်းများသဖွယ် ရေးမှတ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

အန်ဖရန့်သည် ဂျူးလူမျိုးဖြစ်သည်။ ဟော်လန်နိုင်ငံ အမ်စတာဒမ်မြို့တွင် သူ့အဖေ၊ သူ့အမေနှင့် သူ့အစ်မ အားလော့တို့နှင့်အတူ မိသားစု နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ အစက သူတို့အဘွား ရှိသည်။ သူတို့အဘွားမှာ မကြာခင် (၁၉၄၂၊ ဇန်နဝါရီလ) က ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်၏။

ဖရန့်သည် သူ့မှတ်တမ်း၏ ၁၉၄၂ ဇွန် ၂ဝ အထိ သူ့ဘဝ၊ သူ့မိသားစု နောက်ကြောင်းကို ပြောသည်။ လက်ရှိအခြေအနေအထိ အဆင်ပြေနေသေးသော သူတို့မိသားစု အကြောင်းကို မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သည်။ ၁၉၄၂ ဇွန် ၂၅ မှတ်တမ်း တွင်မူ သူသည် “ချစ်သောလစ်တီ” ဟူသော အညွှန်းတပ်ကာ မှတ်တမ်းကို ပုံစံသစ်ဖြင့် စ ရေးလိုက်သည်။ ထိုနေ့မှတ်တမ်းမှာ ကျောင်းသူကျောင်းသားဘဝ ယောက်ျားကလေး မိန်းကလေး ဆက်ဆံရေးကို ဖော်ပြခဲ့၏။ သည့်နောက် စောစောပိုင်း ရက်များတွင် သူသည် ပျော်စရာကောင်းသော ကျောင်းသူဘဝ၊ သူ့ကို ဆယ့်ခြောက်နှစ်ရွယ် ကျောင်းသားကလေးတစ်ယောက်က ထူးကဲ စိတ်ဝင်စားပုံ၊ သူ့ မိဘမျိုးရိုးအကြောင်း၊ သူ စကားများလွန်းသဖြင့် “စကားအိုးမ ကလေး”ဟု တွင်ခဲ့ရပုံတို့ကို ရေးထားလေသည်။

ယင်းသို့ ဖရန့်သည် သူ့ဘဝ၊ သူ့မိသားစု၊ သူ့အပေါင်းအသင်း စသည်ဖြင့် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှ အကြောင်းအချို့ကို မှတ်တမ်းတင်နေစဉ်တွင် ထို သူ့ပတ်ဝန်း ကျင်တွင် အလွန်ကြီးမားသော အရေးအခင်းကြီးများ ပေါ်ပေါက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ယင်းကား ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီး ဖြစ်၏။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်တွင် ဂျာမန် နာဇီတို့သည် ဥရောပတစ်တိုက်လုံးကို တိုက်ခိုက်သည်။ ဟစ်တလာသည် မျိုးပြုတ်ရေး လမ်းစဉ်ကို ချကာ ဂျူးလူမျိုးများကို ဖမ်းဆီးသတ်ဖြတ်နေ၏။ ဂျူးဆန့်ကျင်ရေး ဝါဒကို ဂျူးအမျိုးသမီးကလေး ဖရန့်တို့နေရာ ဟော်လန်၌လည်း ဂျာမန် နာဇီတို့ ကျင့်သုံးနေပြီ ဖြစ်၏။ ဤနည်းဖြင့် ဂျူးလူမျိုးတိုင်းသည် မှတ်ပုံတင်ထားရ၏။ အင်္ကျီရင်ဘတ်တွင် ကြယ်ဇာရင်ထိုး ထိုးထားရ၏။ ဂျာမန် နာဇီတို့သည် မှတ်ပုံ တင်ပြီး ကြယ်ဇာရင်ထိုးတပ် ဂျူးများကို အလှည့်ကျ ခေါ်ယူကာ လူသတ်စခန်း အော့ဇဝစ်သို့ ပို့ကြသည်။ ယင်းတွင် ဂျူးတို့ အစုလိုက် အပြုံလိုက် အသတ်ခံနေ ကြရသည်။

ဖရန့်မိသားစုသည် သေမင်းခေါ်သံကို နားစွင့်နေရသည့် အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်လာချေပြီ။ ဖရန့်၏ ဖခင်သည် တစ်နေ့တွင် သေမင်း၏ ဆင့်ခေါ် သံ ကြားရမည်ကို မျှော်လင့်ထားပြီး ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်ပင် သူသည် မိမိတို့ မိသားစု တိမ်းရှောင်ရန် နေရာကို ရှာဖွေစီစဉ်ထားပြီး ဖြစ်၏။ သို့သော် အခြေအနေမှာ ဆိုး၍လာပြီဖြစ်ရာ တိမ်းရှောင် ပုန်းအောင်းနေထိုင်ရေး အစီအစဉ် ကို ရက်သတ္တတစ်ပတ် ရှေ့တိုးကာ သူ့မိသားစုအား အကြောင်းကြားလိုက်၏။ ( အန်ဖရန့်သည် ၁၉၄၂ ဇူလိုင် ၉ တွင် မှတ်တမ်း၌ သူတို့ ပုန်းအောင်း   နေမည့် “လျှို့ဝှက်ခန်းဆောင်” အကြောင်းကို ဆက်ရေးသားလေတော့သည်။ သို့ဖြင့် ၁၉၄၂ ဇူလိုင် ၁၀ ရက်နေ့မှ စ၍ အန်ဖရန့် မိသားစုသည် ဖခင်၏ လုပ်ငန်းဆိုင်ရာ ရုံးခန်း(အမ်စတာဒမ်မြို့ ပရင်ဆန်ဂရပ်လမ်းမပေါ်တွင် ရှိသည်။) အထက်ထပ် ထပ်ခိုးသို့ ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ရ၏။ ထို့နောက်တွင် မစ္စတာဖန်ဒန်း မိသားစုပါ ထိုလျှို့ဝှက်ခန်းဆောင်သို့ ပြောင်းလာ၏။ ဖန်ဒန်းမိသားစုတွင် မစ္စတာ ဖန်ဒန် မစွက်ဖန်ဒန်းနှင့် ပီတာ ဖန်ဒန်းတို့ ပါလာ၏။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်ကား သူတို့မိသားစု နှစ်စုကြားတွင် သွားစိုက်ဆရာ ဒူဆဲပါ ရောက်လာ၏။ “

သို့ဖြင့် အန်ဖရန့်သည် ၁၉၄၂ ဇူလိုင် ၁၀ ရက်မှ နောက်ဆုံး အဖမ်းမခံ ရမီ လေးရက်အလို ၁၉၄၄ သြဂုတ် ၁ အထိ နှစ်နှစ်တာကာလ နာဇီတို့ဘေးရန်မှ ပုန်းအောင်းနေစဉ် လျှို့ဝှက်ခန်းဆောင် အတွင်းက လူသားရှစ်ဦးတို့၏ ဖြစ်ရပ် များကို မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုဂျူးမိသားစု ရှစ်ယောက်ကို ဖခင်နှင့်အတူ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ ဖြစ်သော ဒတ်(ချ်)အမျိုးသားများက ငွေရေးကြေးရေးက အစ ဈေးဝယ်ခြမ်းမှု ရာရှင်လက်မှတ်ရရေး စသည်တို့ကို အကူအညီ ပေးခဲ့ရ၏။

ဖရန့်သည် အခန်းကျဉ်းကလေးတွင် လောကနှင့် အဆက်ပြတ်၍ နှစ်နှစ်မျှ နေခဲ့ရလေသည်။ လောကနှင့် အဆက်ပြတ်သည် ဆိုရစေကာမူ သူတို့သည် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကား ကြောက်နေရ၏။ ဘယ်အချိန်များ ဂက်စတာပိုတွေ ရောက် ' လာပြီး သူတို့ကို ဖမ်းမှာပါလိမ့်၊ ဘယ်အချိန် အသတ်ခံကြရမည်နည်း၊ ဤသို့လျှင် သူတို့တစ်တွေ နေ့ တလန့်လန့်၊ ညတလန့်လန့် နေခဲ့ရသော အဖြစ်။ သည်ကြား ကပင် မဟာမိတ်တပ်များ လာရောက်တိုက်ခိုက်သဖြင့် ဘယ်အချိန်တွင် ဗုံးများ သူတို့ခိုအောင်းရာ တိုက်ပေါ်သို့ ကျလာပါမည်နည်းဟု တစိုးရိမ်ရိမ် ဖြစ်နေခဲ့ရသော အဖြစ်။ သည်အတွင်း ဖောက်ထွင်းရေးသမားများက ရုံးခန်းကို လာဖောက်သည်ကို နာဇီတွေ လာကြသည်အထင်နှင့် ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်ရပုံ၊ နာဇီတွေ ဖမ်းသွားသည့် ဂျူးတွေကို လမ်းပေါ်မှာ မြင်ရတိုင်း တထိတ်ထိတ် ဖြစ်ရပုံ။ ဤသို့လျှင် ဘဝလုံခြုံမှု အရေး ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်ခဲ့ရသော အဖြစ်များကိုလည်း သူ့မှတ်တမ်းတွင် ရေးခဲ့၏။

Annie's Diary

Part 2 ဖတ်ရန်- https://ouo.io/U2h1diS