A Sweven Elegy from Nature - Chapter (16)

 Unicode

အခန်း (၁၆)

စင်သီယာ၏အိမ်လေးသည်တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။ဧည့်ခန်းထဲရှိတစ်ယောက်စာစားပွဲခုံလေးတွင်သီယာနှင့်လီယွန်ကတစ်ဖက်၊နေသန်နှင့်Quကတစ်ဖက်လူလေးယောက်နှစ်ဖက်ဆီခွဲကာထိုင်နေကြသည်ဖြစ်သည်။လီယွန်မှာသူ့ကိုယ်သူသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်းပွဲကြည့်နေ​ပြီးစင်သီယာကတော့စကားစရန်အကြောင်းရှာနေသည်။

သီယာQuကိုစိုက်ကြည့်နေသည်မှာစလာကတည်းက။Quကပထမတော့ကြောက်ပုံပေါ်ပေမယ့်လို့နောက်ပိုင်းအေးဆေးသာဖြစ်နေဖြင့်နေသန်ပင်အံ့ဩလို့နေရသေးသည်။လီယွန်ကခြေထောက်လေးကိုလျှာနှင့်ယှက်ရင်းတစ်ခါသူ၏မျက်လုံးလေးလှန်ကာကြည့်လာသည်။ဘာမှမထူးခြားသေး။ထို့ကြောင့်စိတ်အေးလက်အေးကိုယ့်အာရုံနဲ့သာသန့်ရှင်းရေးအားဆက်လုပ်နေလိုက်​၏။

"မင်းက ယောင်္ကျားလေး.."

"အမ်း"

"..."

"တကယ်ယောင်္ကျားလေးလား"

"မယုံရင် ကြည့်ကြည့်မလားဗျ?"

"..."

Quကခပ်တည်တည်နှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင် ထိုစကားကိုပြောလိုက်သောကြောင့်စင်သီယာတစ်ယောက်မျက်လုံးပြူးသွားရပြန်သည်။နေသန်ကတော့သဘောကျသွားသဖြင့်ခပ်ဟဟရယ်သည်။ပြီးတော့သူ့၏ပူးတူးတူးလေးအားမယုံနိုင်သလိုခေါင်းကိုခါးရမ်းလျက်သီယာ့အားမျက်ခုံးပင့်ကာနိုင်ရဲ့လားလို့ကြည့်နေလေသည်။

"ဟဟ .. I like him and please .. for god sake .. မကြည့်ပရစေနဲ့ ယုံပါတယ် ငါကမင်းစိတ်ဆိုးမလားလို့စလိုက်တာပါ ကံဆိုးတာပဲ မင်းကလည်းခေသူမဟုတ်ဘူးပဲ"

စင်သီယာကQuကိုပေါ်တင်ချီးကျူးလိုက်သည်။တကယ်လည်းစိတ်ထဲကထိုသို့သတ်မှတ်ပြီးသားဖြစ်သဖြင့်သူမ၏မျက်နှာတွင်Quအားနှစ်လိုဖွယ်သောအကြည့်များကထင်းလို့နေသည်။ထိုအကြည့်များကိုနေသန်မြင်မှပဲသူစိတ်ထဲ၌ရင်အေးသွားရသည်။

နေသန်သက်ပြင်းချတော့စင်သီယာကပြုံးကာနေသန့်အားQuမမြင်အောင်ပြုံးရင်းမျက်လွှာတွေကိုအောက်သို့ဖြည်းညှင်းစွာချကာပြသည်။

သဘောကသီယာသည်Quအားသဘောကျနှစ်ခြိုက်သလိုလက်လဲခံသည်ဟုညှင်သာစွာအတည်ပြုပေးလိုက်ခြင်း။ပြီးမှပြုံးရွှင်စွာနှင့်စကားစလေသည်။

"ကဲ ဆိုတော့ မင်းအကြောင်းလေးဘာလေးမပြောပြချင်ဘူးလား"

"..."

"သီယာ ငါတောင်သူ့အကြောင်းရေရေရာရာသိတာမဟုတ်ဘူး"

"ဘာလို့လဲ"

စင်သီယာကြောင်သွား၍စပ်စုသလိုခေါင်းလေးထောင်လာကာမေးလာသည်။ချစ်သူတွေအချင်းချင်းဆိုတာတစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိသင့်တယ်မဟုတ်လား။

သူမသည်Quကိုသာမာန်စွန့်ပစ်ခံရသောကလေးတစ်ယောက်ဟုသာထင်နေပုံရသည်။နေသန်ကလဲဘာမှမပြောလို။Quသဘောအတိုင်းသာသူဆောင်ရွက်ပေးမည်ဖြစ်သည်။ပြီးတော့သူQuဘာလဲဆိုတာကိုသူမသိသေးတာတော့အမှန်တရားတစ်ခုလဲဖြစ်သည်။

တိတ်ဆိတ်မှု..

ဟူး..။

တိတ်ဆိတ်မှုကိုQu၏သက်ပြင်းချသံတိုးတိုးကစိုးမိုးလို့သွားရသည်။

"ကျွန်တော်ကလူတွေအတွက်အန္တရာယ်ရှိတဲ့သူတစ်ယောက် ကျွန်တော့်အကြောင်းသာလူတွေသိသွားကြရင် သူတို့ပထမဆုံးကျွန်တော့်ကိုကြောက်ကြလိမ့်မယ် နောက်ပြီးသတ်ချင်ကြလိမ့်မယ်"

"Quu.."

"ဟမ်..ဘာလို့လဲ?!"

" .. လူတွေကသူတို့သိနိုင်တာထက်ကျော်လွန်နေတာတွေကိုကြောက်တတ်ကြတယ်မလား .. "

"..."

Quနေသန့်လက်အားသက်ပြင်းချကာဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း . .

"ငါတစ်နေ့နေ့တော့မင်းတို့ကိုပြောပြရမှာပဲနိတ် အခုပြောထားတော့မင်းတို့လဲဆုံးဖြတ်လို့ရတာပေါ့"

"ဘာကိုဆုံးဖြတ်မှာလဲ မင်းဘာကြီးပဲဖြစ်နေပါစေ ကိုယ်ဂရုမစိုက်ဘူးနော်Quတလောကလုံးရဲ့စေတန်ကမင်းဆိုရင်တောင် ငါကမင်းကိုယူပြီးမင်းလိုကလေးတွေအများကြီးမွေးထုတ်ပေးအုန်းမှာ"

"..."

"ဘာကြောင့်လဲသိလား လောကကြီးမှာ

စေတန်ဆိုတာလဲမရှိမဖြစ်လိုအပ်တယ်လေ"

"..."

"..."

နေသန်ကQuရဲ့မျက်ဝန်းထက်မှကျလုဆဲဆဲမျက်ရည်တွေကိုလက်နှင့်သုတ်ပေးလိုက်ရင်းနောက်ဆုံးစကားကိုဆိုလိုက်သည်။ဒီတစ်ခါစင်သီယာပါတုန့်ခနဲဖြစ်လို့သွားသည်။နိတ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကဒီလိုစကားမျိုးတွေပြောတတ်တယ်ပေါ့။

အိုမိုင်!ဒါတကယ့်ကိုအကြီးစားလက်နက်ကြီးပဲ။စင်သီယာစိတ်ထဲကနေရေရွတ်လိုက်သည်။ဒီလိုမျိုးတွေနိတ်ပြောတာ သီယာသိလာတဲ့တစ်လျှောက်တစ်ခါမ မကြားဖူး။

​နောက်မှနေသန်၏မျက်ဝန်းများမှသိလိုက်ရသည်ကထိုစကားများသည်Quတစ်ဦးတည်းအတွက်သာဖြစ်သည်ဆိုတာကို။

"ဟင့် .. ဟမ်း ဟမ်း နိတ် မင်း မင်းရက်စက်တယ် ငါ .. ငါ (ငိုရှိုက်သံ).."

နေသန်ပြုံးကာဖြင့်Quမျက်ရည်တွေကိုစိတ်ရှည်လက်ရှည်သုတ်ပေးနေမိသည်။Quကနေသန့်လက်လေးထဲကိုပါးလေးအပ်ကာ၊အပ်ကာဖြင့်ငိုနေပေသည်။မျက်ရည်တိတ်သွားသည်ကိုနေသန်နှင့်သီယာ အချိန်တစ်ခုထိစောင့်ပေးနေလိုက်သည်။

မိနစ်အနည်းငယ်ကြာမှQuဆီမှအသံခပ်စာစာလေးတစ်ခုထွက်လာလေသည်။

"ကျွန်တော်ကသဘာဝတရားကြီးနဲ့လောကကြီးကိုစောင့်ရှောက်နေတဲ့တစ်ဦးတည်းသော သက် ရှိ လူ .. အင်း လူလို့ပဲပြောရမလားပဲ.."

နေသန်Quထံမှထွက်လာသောစကားများကြောင့်ငြိမ်သက်စွာနားထောင်နေမိသည်။Quကလူဆိုတဲ့နေရာမှာဝန်လေးစွာဖြင့်ရပ်ကာနောက်စကားပြောရန်အားယူနေသည်။စင်သီယာကနေသန့်အားအံ့အံ့ဩဩဖြင့်ကြည့်လာသည်။နင်ဒါကိုသိလားဆိုတဲ့ပုံမျိုးနဲ့။

နေသန်ခေါင်းကိုအသာအယာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ထို့နောက်သူ၏ပါးစပ်နားသို့လက်ညိုးလေးကပ်ကာQuပြောသောစကားများကိုငြိမ်သက်စွာနားထောင်ပေးရန်အချက်ပြလိုက်သည်။စင်သီယာကခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်မှာမိဘတွေရှိခဲ့ဖူးတယ်..အရင်တုန်းကပါမွေးစားမိဘတွေပေါ့ အခုကျွန်တော်နေနေတဲ့အိမ်ကသူတို့ကိုယ်တိုင်ဆောက်ခဲ့တဲ့အိမ်လေးလေ"

"..."

".."

"သူတို့ကလွတ်လပ်နယ်မြေမှာနှစ်ယောက်တည်းတစ်အိုးတစ်အိမ်ထူထောင်းရင်းနဲ့နေလာတာ သူတို့ဘဝဟာသာယာခဲ့ပါတယ် ကျွန်တော်မပါလာခင်ထိပေါ့"

".."

"ဟင့်အင် နိတ် ငါ့ကိုအဲ့လိုအကြည့်နဲ့မကြည့်နဲ့ ဒါသည်ကတကယ် ငါဝန်ခံသည်ဖြစ်စေမဝန်ခံသည်ဖြစ်စေ ဒါကတကယ်အမှန်တရားပဲဒါကအမှန်တရား!!"

Quအသံလေးမြှင့်ချီလို့သွားသည်။နေသန် Quကိုကြည့်ပြီးစိတ်တွေမောနေသည်။ခန္ဓာကိုယ်လေးကတုန်ယင်လို့နေပြီးအသံတွေကဖျော့တော့ကာသွားနေသည်။နေသန် Quမျက်နှာကိုစက္ကန့်လပ်မပြတ်စောင့်ကြည့်ကောစိုက်ကြည့်ပါနေသည်။

"ကျွန်တော်ဘယ်ကလာတာလဲ?ကျွန်တော်ကဘာလဲ?ကျွန်တော်ကလူကောဟုတ်ရဲ့လား?"

"..."

"ဒါတွေကကျွန်တော်နေ့စဉ်နေ့တိုင်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်မေးနေတယ့်စကားတွေ ကျွန်တော်မဖျားတတ်ဘူး မနာကျင်နိုင်ဘူး တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြောဆိုနိုင်တယ် ပြီးတော့.."

တိတ်ဆိတ်မှု..

"သဘာဝတရားကြီးနဲ့လည်းချိတ်ဆက်နေတယ်.."

နေသန်ကသူ၏မျက်လုံးများကိုအောက်သို့ဖြည်းညှင်းစွာမှိတ်ချလိုက်ပြီးQuပြောဖို့ဝန်လေးနေသည့်စကားကိုလေသံအေးအေးနှင့်ဖြည့်စွက်ပေးလိုက်သည်။စင်သီယာကတော့ အံ့ဩနေလျက်။အံ့ဩသည်ထက် သည်လိုမျိုးတွေရှိတယ်လားလို့တွေးမိသည်။ဒီလိုသဘာဝလွန် ဆန်းကြယ်တာတွေလေ။သည်လိုလူမဟုတ်တဲ့ .. သူတစ်ယောက်လိုမျိုးလေ။

စင်သီယာQuကိုကြည့်နေလိုက်သည်။Quကစိတ်အစဉ်မကောင်းပါသော်လည်း စင်သီယာ့အားပြုံးကာဖြင့်ကြည့်သည်။နေသန်ကQuအားအရိပ်တကြည့်ကြည့်။သီယာနေသန်ဒီကောင်လေးအပေါ်ပြုမူနေသမျှကို လုံးစုံရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။

ဒါချစ်တာပင်မဟုတ်တော့။

မြတ်နိုးလွန်း၍အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့်ဖြည့်ဆည်းပေးနေတဲ့အဆင့်ထိရောက်သွားပြီ။

သီယာမျက်လုံးတွေကိုအောက်စိုက်ရင်းဘေးနားကတည်ငြိမ်စွာထိုင်နားထောင်နေသောလီယွန့်အားကြည့်လိုက်သည်။ထိုအခါလီယွန်ကလဲစင်သီယာ့အားမော့ကြည့်လာသည်။သူ၏မျက်လုံးများကတည်ငြိမ်စွာပြီးနောက်တောက်ပစွာ။

"ဒါဆို မင်းကလူတွေနဲ့နေလို့မရဘူးပေါ့"

"မဟုတ်ဘူး ဒါပေမဲ့လည်း ဟုတ်တယ်"

".."

"ကျွန်တော်ကသဘာဝနဲ့ဆန့်ကျင်တဲ့အရာတွေပဲမရတာ ဥပမာ ကျွန်တော်နေသန်နှင့်ချစ်မိနေတာမျိုး.."

နေသန်စိတ်နှလုံးတစ်ချက်တုန်ရီသွားသည်။နောက်ဆုံးတော့နောက်ဆုံးတော့Quဒီစကားကိုပြောထွက်ခဲ့ပြီ။သူမပြောမထွက်နိုင်သောသူကြောက်နေသောထိုစကားလုံးများကိုQuကတည်ကြည်စွာအေးဆေးစွာနှင့်စင်သီယာ့အားပြောပြလိုက်လေသည်။

နေသန်စားပွဲခုံပေါ်ဖွဖွလေးတင်ထားတဲ့ Quလက်တွေအားသွားရောက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ၏။Quကပြန်ကြည့်လာသည်။ထိုအခါနေသန်မျက်ဝန်းထဲမှမျက်ရည်တစ်ပေါက်ပါးပြင်ထက်သို့လှိမ့်ဆင်းလို့သွားသည်။သို့သော်နေသန်မျက်လုံးများပိတ်သွားသည်အထိQuအားပြုံးပြလိုက်သည်။Quကစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံ။

"ဒါဆိုအခုမင်းက.."

"အဟွတ် အင်း ကျွန်တော် နေမကောင်းဘူး လွန်လွန်ပြောလာရရင် ကျွန်တော်မကြာခင်သေတော့မယ်ထင်တယ်.."

"Quuuuuu..!!"

နေသန့်၏အသံကဟိန်းကာအိမ်တစ်အိမ်လုံးအနှံ့ပေါက်ထွက်လို့သွားသည်။သီယာတုံ့ခနဲဖြစ်လို့သွားသည်။ခဏအကြာဘေးအိမ်ကသူများပင်စင်သီယာအိမ်သို့တံခါးလာခေါက်သည့်အဆင့်ဖြစ်သွားသည်။

Quရှူးရှူးရှဲရှဲဖြင့်ထကာစိတ်ဂဏာမငြိမ်နေသောနေသန့်အားခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးကာကြည့်သည်။ပထမသူဒီလိုပြောခဲ့တုန်းကလဲ သူဒီလိုပဲတုန့်ပြန်ခဲ့တာမလား။သူဝမ်းသာသည်။သူ့ကိုစစတွေ့ကတည်းက သူ့ကို..။

"နိတ်.."

Quအသံသိပ်မထွက်တော့။ဘာကြောင့်ဆို သူ့အချစ်စိတ်တွေနေသန့်အပေါ်ကိုပွင့်အာလာလေလေ၊သူပိုဆိုးလာလေလေဖြစ်မည်။နေသန့်အင်္ကျီစလေးအားQuခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲချလိုက်သည်။နေသန်ကမြင်ပါသည်။သို့သော်အတင်းမကြည့်ဘဲအဝေးသို့မျက်နှာလွှဲကာထားသည်။

"နိတ်...အ့"

ဒုန်း။ဝုန်း။

တိတ်ဆိတ်မှု..။

Quကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပစ်လှဲကျသွားတာဖြစ်သည်။

"Qu.."

တံခါးဝတွင်ဘေးအိမ်ကလူတွေကိုရှင်းပြနေသည့်စင်သီယာကအထဲမှမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်အလာပသလာပအပိုတွေရှင်းပြမတော့ဘဲတံခါးကိုဝုန်းခနဲနေအောင်ပိတ်ချလိုက်သည်။

Quကိုယ်လေးတုန်ရီလို့နေသည်။နေသန့်လက်မောင်းထက်ဝယ်ဖြူဖျော့နေသောနတ်သူငယ်တစ်ယောက်ရှိလို့နေသည်။သီယာဘေးနားကနေအလိုက်သင့်မပေးသည်။ထိုအခါနေသန်ကသွေးသံတရဲရဲနှင့်စကားတွေစကာပြောပေတော့သည်။

"မရဘူး မရဘူး ကျွန်တော် ကျွန်တော်ဘဲထွက်သွားမယ် ကျွန်တော်Quကိုအဝေးကနေပဲကြည့်တော့မယ် မရဘူး Quအသက်မရှင်ရင် ကျွန်တော်လဲမနေဘူးသီယာ ကျွန်တော်ပြောတာကြားလား လာခုချက်ချင်း သူ့အိမ်ပြန်ပို့ရအောင် ငါလှေပြင်ထား.."

"နိတ်!!!!"

သီယာ့ဆီသို့Quကိုထိုးပေးလာသော နေသန့်အားသီယာ့တစ်ချက်ဟစ်ကာဖြင့်ငေါက်လိုက်သည်။ထိုအခါနေသန်ကခပ်လောလောဖြင့်ဘာလဲ၊ဘာလဲဆိုသောအကြည့်နှင့်တုံ့ပြန်သည်။စင်သီယာမျက်လုံးများကိုတည်ငြိမ်စွာထားလိုက်ပြီးနေသန့်အားတည်တံ့စွာကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့အကြည့်အားQuထံသို့သူမလွှဲပြောင်းပေးလိုက်သည်။ထိုအခါမှနေသန့်စိတ်တွေလျော့ကျလို့သွားသည်။

ထို့နောက်Quအားသူမလက်ထဲမှပြန်လည်ပွေ့ချီလာပြီးQuအားတစိမ့်စိမ့်နှင့်သာစိုက်ကြည့်နေလေတော့သည်။

Quကတော့ဖြင့်စောနကတည်းကပင်သတိလစ်သွားနှင့်ပြီနှင့်တူပါ၏။

Zawgyi

အခန္း (၁၆)

စင္သီယာ၏အိမ္ေလးသည္တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။ဧည့္ခန္းထဲရွိတစ္ေယာက္စာစားပြဲခုံေလးတြင္သီယာႏွင့္လီယြန္ကတစ္ဖက္၊ေနသန္ႏွင့္Quကတစ္ဖက္လူေလးေယာက္ႏွစ္ဖက္ဆီခြဲကာထိုင္ေနၾကသည္ျဖစ္သည္။လီယြန္မွာသူ႔ကိုယ္သူသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနရင္းပြဲၾကည့္ေန​ၿပီးစင္သီယာကေတာ့စကားစရန္အေၾကာင္းရွာေနသည္။

သီယာQuကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္မွာစလာကတည္းက။Quကပထမေတာ့ေၾကာက္ပုံေပၚေပမယ့္လို႔ေနာက္ပိုင္းေအးေဆးသာျဖစ္ေနျဖင့္ေနသန္ပင္အံ့ဩလို႔ေနရေသးသည္။လီယြန္ကေျခေထာက္ေလးကိုလွ်ာႏွင့္ယွက္ရင္းတစ္ခါသူ၏မ်က္လုံးေလးလွန္ကာၾကည့္လာသည္။ဘာမွမထူးျခားေသး။ထို႔ေၾကာင့္စိတ္ေအးလက္ေအးကိုယ့္အာ႐ုံနဲ႔သာသန႔္ရွင္းေရးအားဆက္လုပ္ေနလိုက္​၏။

"မင္းက ေယာက်ၤားေလး.."

"အမ္း"

"..."

"တကယ္ေယာက်ၤားေလးလား"

"မယုံရင္ ၾကည့္ၾကည့္မလားဗ်?"

"..."

Quကခပ္တည္တည္ႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ပင္ ထိုစကားကိုေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္စင္သီယာတစ္ေယာက္မ်က္လုံးျပဴးသြားရျပန္သည္။ေနသန္ကေတာ့သေဘာက်သြားသျဖင့္ခပ္ဟဟရယ္သည္။ၿပီးေတာ့သူ႔၏ပူးတူးတူးေလးအားမယုံႏိုင္သလိုေခါင္းကိုခါးရမ္းလ်က္သီယာ့အားမ်က္ခုံးပင့္ကာႏိုင္ရဲ႕လားလို႔ၾကည့္ေနေလသည္။

"ဟဟ .. I like him and please .. for god sake .. မၾကည့္ပရေစနဲ႔ ယုံပါတယ္ ငါကမင္းစိတ္ဆိုးမလားလို႔စလိုက္တာပါ ကံဆိုးတာပဲ မင္းကလည္းေခသူမဟုတ္ဘူးပဲ"

စင္သီယာကQuကိုေပၚတင္ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။တကယ္လည္းစိတ္ထဲကထိုသို႔သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္သျဖင့္သူမ၏မ်က္ႏွာတြင္Quအားႏွစ္လိုဖြယ္ေသာအၾကည့္မ်ားကထင္းလို႔ေနသည္။ထိုအၾကည့္မ်ားကိုေနသန္ျမင္မွပဲသူစိတ္ထဲ၌ရင္ေအးသြားရသည္။

ေနသန္သက္ျပင္းခ်ေတာ့စင္သီယာကၿပဳံးကာေနသန႔္အားQuမျမင္ေအာင္ၿပဳံးရင္းမ်က္လႊာေတြကိုေအာက္သို႔ျဖည္းညႇင္းစြာခ်ကာျပသည္။

သေဘာကသီယာသည္Quအားသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သလိုလက္လဲခံသည္ဟုညႇင္သာစြာအတည္ျပဳေပးလိုက္ျခင္း။ၿပီးမွၿပဳံး႐ႊင္စြာႏွင့္စကားစေလသည္။

"ကဲ ဆိုေတာ့ မင္းအေၾကာင္းေလးဘာေလးမေျပာျပခ်င္ဘူးလား"

"..."

"သီယာ ငါေတာင္သူ႔အေၾကာင္းေရေရရာရာသိတာမဟုတ္ဘူး"

"ဘာလို႔လဲ"

စင္သီယာေၾကာင္သြား၍စပ္စုသလိုေခါင္းေလးေထာင္လာကာေမးလာသည္။ခ်စ္သူေတြအခ်င္းခ်င္းဆိုတာတစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိသင့္တယ္မဟုတ္လား။

သူမသည္Quကိုသာမာန္စြန႔္ပစ္ခံရေသာကေလးတစ္ေယာက္ဟုသာထင္ေနပုံရသည္။ေနသန္ကလဲဘာမွမေျပာလို။Quသေဘာအတိုင္းသာသူေဆာင္႐ြက္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ၿပီးေတာ့သူQuဘာလဲဆိုတာကိုသူမသိေသးတာေတာ့အမွန္တရားတစ္ခုလဲျဖစ္သည္။

တိတ္ဆိတ္မႈ..

ဟူး..။

တိတ္ဆိတ္မႈကိုQu၏သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးကစိုးမိုးလို႔သြားရသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ကလူေတြအတြက္အႏၲရာယ္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းသာလူေတြသိသြားၾကရင္ သူတို႔ပထမဆုံးကြၽန္ေတာ့္ကိုေၾကာက္ၾကလိမ့္မယ္ ေနာက္ၿပီးသတ္ခ်င္ၾကလိမ့္မယ္"

"Quu.."

"ဟမ္..ဘာလို႔လဲ?!"

" .. လူေတြကသူတို႔သိႏိုင္တာထက္ေက်ာ္လြန္ေနတာေတြကိုေၾကာက္တတ္ၾကတယ္မလား .. "

"..."

Quေနသန႔္လက္အားသက္ျပင္းခ်ကာဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း . .

"ငါတစ္ေန႔ေန႔ေတာ့မင္းတို႔ကိုေျပာျပရမွာပဲနိတ္ အခုေျပာထားေတာ့မင္းတို႔လဲဆုံးျဖတ္လို႔ရတာေပါ့"

"ဘာကိုဆုံးျဖတ္မွာလဲ မင္းဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ ကိုယ္ဂ႐ုမစိုက္ဘူးေနာ္Quတေလာကလုံးရဲ႕ေစတန္ကမင္းဆိုရင္ေတာင္ ငါကမင္းကိုယူၿပီးမင္းလိုကေလးေတြအမ်ားႀကီးေမြးထုတ္ေပးအုန္းမွာ"

"..."

"ဘာေၾကာင့္လဲသိလား ေလာကႀကီးမွာ

ေစတန္ဆိုတာလဲမရွိမျဖစ္လိုအပ္တယ္ေလ"

"..."

"..."

ေနသန္ကQuရဲ႕မ်က္ဝန္းထက္မွက်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္ေတြကိုလက္ႏွင့္သုတ္ေပးလိုက္ရင္းေနာက္ဆုံးစကားကိုဆိုလိုက္သည္။ဒီတစ္ခါစင္သီယာပါတုန႔္ခနဲျဖစ္လို႔သြားသည္။နိတ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြေျပာတတ္တယ္ေပါ့။

အိုမိုင္!ဒါတကယ့္ကိုအႀကီးစားလက္နက္ႀကီးပဲ။စင္သီယာစိတ္ထဲကေနေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ဒီလိုမ်ိဳးေတြနိတ္ေျပာတာ သီယာသိလာတဲ့တစ္ေလွ်ာက္တစ္ခါမ မၾကားဖူး။

​ေနာက္မွေနသန္၏မ်က္ဝန္းမ်ားမွသိလိုက္ရသည္ကထိုစကားမ်ားသည္Quတစ္ဦးတည္းအတြက္သာျဖစ္သည္ဆိုတာကို။

"ဟင့္ .. ဟမ္း ဟမ္း နိတ္ မင္း မင္းရက္စက္တယ္ ငါ .. ငါ (ငိုရႈိက္သံ).."

ေနသန္ၿပဳံးကာျဖင့္Quမ်က္ရည္ေတြကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္သုတ္ေပးေနမိသည္။Quကေနသန႔္လက္ေလးထဲကိုပါးေလးအပ္ကာ၊အပ္ကာျဖင့္ငိုေနေပသည္။မ်က္ရည္တိတ္သြားသည္ကိုေနသန္ႏွင့္သီယာ အခ်ိန္တစ္ခုထိေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာမွQuဆီမွအသံခပ္စာစာေလးတစ္ခုထြက္လာေလသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ကသဘာဝတရားႀကီးနဲ႔ေလာကႀကီးကိုေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့တစ္ဦးတည္းေသာ သက္ ရွိ လူ .. အင္း လူလို႔ပဲေျပာရမလားပဲ.."

ေနသန္Quထံမွထြက္လာေသာစကားမ်ားေၾကာင့္ၿငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေနမိသည္။Quကလူဆိုတဲ့ေနရာမွာဝန္ေလးစြာျဖင့္ရပ္ကာေနာက္စကားေျပာရန္အားယူေနသည္။စင္သီယာကေနသန႔္အားအံ့အံ့ဩဩျဖင့္ၾကည့္လာသည္။နင္ဒါကိုသိလားဆိုတဲ့ပုံမ်ိဳးနဲ႔။

ေနသန္ေခါင္းကိုအသာအယာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ၏ပါးစပ္နားသို႔လက္ညိဳးေလးကပ္ကာQuေျပာေသာစကားမ်ားကိုၿငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေပးရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။စင္သီယာကေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ့္မွာမိဘေတြရွိခဲ့ဖူးတယ္..အရင္တုန္းကပါေမြးစားမိဘေတြေပါ့ အခုကြၽန္ေတာ္ေနေနတဲ့အိမ္ကသူတို႔ကိုယ္တိုင္ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္ေလးေလ"

"..."

".."

"သူတို႔ကလြတ္လပ္နယ္ေျမမွာႏွစ္ေယာက္တည္းတစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္းရင္းနဲ႔ေနလာတာ သူတို႔ဘဝဟာသာယာခဲ့ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္မပါလာခင္ထိေပါ့"

".."

"ဟင့္အင္ နိတ္ ငါ့ကိုအဲ့လိုအၾကည့္နဲ႔မၾကည့္နဲ႔ ဒါသည္ကတကယ္ ငါဝန္ခံသည္ျဖစ္ေစမဝန္ခံသည္ျဖစ္ေစ ဒါကတကယ္အမွန္တရားပဲဒါကအမွန္တရား!!"

Quအသံေလးျမႇင့္ခ်ီလို႔သြားသည္။ေနသန္ Quကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ေတြေမာေနသည္။ခႏၶာကိုယ္ေလးကတုန္ယင္လို႔ေနၿပီးအသံေတြကေဖ်ာ့ေတာ့ကာသြားေနသည္။ေနသန္ Quမ်က္ႏွာကိုစကၠန႔္လပ္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေကာစိုက္ၾကည့္ပါေနသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ကလာတာလဲ?ကြၽန္ေတာ္ကဘာလဲ?ကြၽန္ေတာ္ကလူေကာဟုတ္ရဲ႕လား?"

"..."

"ဒါေတြကကြၽန္ေတာ္ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ေမးေနတယ့္စကားေတြ ကြၽန္ေတာ္မဖ်ားတတ္ဘူး မနာက်င္ႏိုင္ဘူး တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏိုင္တယ္ ၿပီးေတာ့.."

တိတ္ဆိတ္မႈ..

"သဘာဝတရားႀကီးနဲ႔လည္းခ်ိတ္ဆက္ေနတယ္.."

ေနသန္ကသူ၏မ်က္လုံးမ်ားကိုေအာက္သို႔ျဖည္းညႇင္းစြာမွိတ္ခ်လိုက္ၿပီးQuေျပာဖို႔ဝန္ေလးေနသည့္စကားကိုေလသံေအးေအးႏွင့္ျဖည့္စြက္ေပးလိုက္သည္။စင္သီယာကေတာ့ အံ့ဩေနလ်က္။အံ့ဩသည္ထက္ သည္လိုမ်ိဳးေတြရွိတယ္လားလို႔ေတြးမိသည္။ဒီလိုသဘာဝလြန္ ဆန္းၾကယ္တာေတြေလ။သည္လိုလူမဟုတ္တဲ့ .. သူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးေလ။

စင္သီယာQuကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။Quကစိတ္အစဥ္မေကာင္းပါေသာ္လည္း စင္သီယာ့အားၿပဳံးကာျဖင့္ၾကည့္သည္။ေနသန္ကQuအားအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္။သီယာေနသန္ဒီေကာင္ေလးအေပၚျပဳမူေနသမွ်ကို လုံးစုံရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။

ဒါခ်စ္တာပင္မဟုတ္ေတာ့။

ျမတ္ႏိုးလြန္း၍အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့အဆင့္ထိေရာက္သြားၿပီ။

သီယာမ်က္လုံးေတြကိုေအာက္စိုက္ရင္းေဘးနားကတည္ၿငိမ္စြာထိုင္နားေထာင္ေနေသာလီယြန႔္အားၾကည့္လိုက္သည္။ထိုအခါလီယြန္ကလဲစင္သီယာ့အားေမာ့ၾကည့္လာသည္။သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကတည္ၿငိမ္စြာၿပီးေနာက္ေတာက္ပစြာ။

"ဒါဆို မင္းကလူေတြနဲ႔ေနလို႔မရဘူးေပါ့"

"မဟုတ္ဘူး ဒါေပမဲ့လည္း ဟုတ္တယ္"

".."

"ကြၽန္ေတာ္ကသဘာဝနဲ႔ဆန႔္က်င္တဲ့အရာေတြပဲမရတာ ဥပမာ ကြၽန္ေတာ္ေနသန္ႏွင့္ခ်စ္မိေနတာမ်ိဳး.."

ေနသန္စိတ္ႏွလုံးတစ္ခ်က္တုန္ရီသြားသည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ေနာက္ဆုံးေတာ့Quဒီစကားကိုေျပာထြက္ခဲ့ၿပီ။သူမေျပာမထြက္ႏိုင္ေသာသူေၾကာက္ေနေသာထိုစကားလုံးမ်ားကိုQuကတည္ၾကည္စြာေအးေဆးစြာႏွင့္စင္သီယာ့အားေျပာျပလိုက္ေလသည္။

ေနသန္စားပြဲခုံေပၚဖြဖြေလးတင္ထားတဲ့ Quလက္ေတြအားသြားေရာက္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ၏။Quကျပန္ၾကည့္လာသည္။ထိုအခါေနသန္မ်က္ဝန္းထဲမွမ်က္ရည္တစ္ေပါက္ပါးျပင္ထက္သို႔လွိမ့္ဆင္းလို႔သြားသည္။သို႔ေသာ္ေနသန္မ်က္လုံးမ်ားပိတ္သြားသည္အထိQuအားၿပဳံးျပလိုက္သည္။Quကစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပုံ။

"ဒါဆိုအခုမင္းက.."

"အဟြတ္ အင္း ကြၽန္ေတာ္ ေနမေကာင္းဘူး လြန္လြန္ေျပာလာရရင္ ကြၽန္ေတာ္မၾကာခင္ေသေတာ့မယ္ထင္တယ္.."

"Quuuuuu..!!"

ေနသန႔္၏အသံကဟိန္းကာအိမ္တစ္အိမ္လုံးအႏွံ႔ေပါက္ထြက္လို႔သြားသည္။သီယာတုံ႔ခနဲျဖစ္လို႔သြားသည္။ခဏအၾကာေဘးအိမ္ကသူမ်ားပင္စင္သီယာအိမ္သို႔တံခါးလာေခါက္သည့္အဆင့္ျဖစ္သြားသည္။

Quရႉးရႉးရွဲရွဲျဖင့္ထကာစိတ္ဂဏာမၿငိမ္ေနေသာေနသန႔္အားခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပဳံးကာၾကည့္သည္။ပထမသူဒီလိုေျပာခဲ့တုန္းကလဲ သူဒီလိုပဲတုန႔္ျပန္ခဲ့တာမလား။သူဝမ္းသာသည္။သူ႔ကိုစစေတြ႕ကတည္းက သူ႔ကို..။

"နိတ္.."

Quအသံသိပ္မထြက္ေတာ့။ဘာေၾကာင့္ဆို သူ႔အခ်စ္စိတ္ေတြေနသန႔္အေပၚကိုပြင့္အာလာေလေလ၊သူပိုဆိုးလာေလေလျဖစ္မည္။ေနသန႔္အက်ႌစေလးအားQuခပ္ျပင္းျပင္းဆြဲခ်လိုက္သည္။ေနသန္ကျမင္ပါသည္။သို႔ေသာ္အတင္းမၾကည့္ဘဲအေဝးသို႔မ်က္ႏွာလႊဲကာထားသည္။

"နိတ္...အ့"

ဒုန္း။ဝုန္း။

တိတ္ဆိတ္မႈ..။

Quၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ပစ္လွဲက်သြားတာျဖစ္သည္။

"Qu.."

တံခါးဝတြင္ေဘးအိမ္ကလူေတြကိုရွင္းျပေနသည့္စင္သီယာကအထဲမွျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္အလာပသလာပအပိုေတြရွင္းျပမေတာ့ဘဲတံခါးကိုဝုန္းခနဲေနေအာင္ပိတ္ခ်လိုက္သည္။

Quကိုယ္ေလးတုန္ရီလို႔ေနသည္။ေနသန႔္လက္ေမာင္းထက္ဝယ္ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာနတ္သူငယ္တစ္ေယာက္ရွိလို႔ေနသည္။သီယာေဘးနားကေနအလိုက္သင့္မေပးသည္။ထိုအခါေနသန္ကေသြးသံတရဲရဲႏွင့္စကားေတြစကာေျပာေပေတာ့သည္။

"မရဘူး မရဘူး ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ဘဲထြက္သြားမယ္ ကြၽန္ေတာ္Quကိုအေဝးကေနပဲၾကည့္ေတာ့မယ္ မရဘူး Quအသက္မရွင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လဲမေနဘူးသီယာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာၾကားလား လာခုခ်က္ခ်င္း သူ႔အိမ္ျပန္ပို႔ရေအာင္ ငါေလွျပင္ထား.."

"နိတ္!!!!"

သီယာ့ဆီသို႔Quကိုထိုးေပးလာေသာ ေနသန႔္အားသီယာ့တစ္ခ်က္ဟစ္ကာျဖင့္ေငါက္လိုက္သည္။ထိုအခါေနသန္ကခပ္ေလာေလာျဖင့္ဘာလဲ၊ဘာလဲဆိုေသာအၾကည့္ႏွင့္တုံ႔ျပန္သည္။စင္သီယာမ်က္လုံးမ်ားကိုတည္ၿငိမ္စြာထားလိုက္ၿပီးေနသန႔္အားတည္တံ့စြာၾကည့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔အၾကည့္အားQuထံသို႔သူမလႊဲေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ထိုအခါမွေနသန႔္စိတ္ေတြေလ်ာ့က်လို႔သြားသည္။

ထို႔ေနာက္Quအားသူမလက္ထဲမွျပန္လည္ေပြ႕ခ်ီလာၿပီးQuအားတစိမ့္စိမ့္ႏွင့္သာစိုက္ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။

Quကေတာ့ျဖင့္ေစာနကတည္းကပင္သတိလစ္သြားႏွင့္ၿပီႏွင့္တူပါ၏။