A Sweven Elegy from Nature - Chapter (28)

 Unicode

အခန်း (၂၈)

မင်္ဂလာခန်းမအလယ်ပီယာနိုကြီးတစ်ခုကနေရာယူထားလေသည်။လှပကာရှေးဆန်သည်။သေသပ်ကာဂန္ဓဝင်ဆန်သည်။ကြားသည်ကတော့နိုင်ငံခြားမှကောင်မလေးတစ်ယောက်ကဤမင်္ဂလာပွဲကိုလာရောက်အားပေးမည်တဲ့။

နေသန်ထလင်းနော့တ်အမျိုးသမီးသုံးယောက်နှင့်အတူခန်းမအလယ်သို့ဝင်လာတော့Churchတစ်ခုလုံးကဝမ်းသာအားရလက်ခုပ်တီးကာအားပေးကြသည်။နေသန်မပြုံးစဖူးပြုံးလိုက်လေသည်။ဘေးနားကမိန်းမပျိုတချို့ကိုလဲဦးညွတ်ပြလိုက်ပြီးတချို့ကိုလဲလာရောက်ပေးသည်ကိုအသိမှတ်ပြုကြောင်းခေါင်းငြိမ့်ပြနေမိသည်။

တချို့ဆိုအံ့ဩလွန်း၍မေ့တောင်သွားပြီထင်၏။

ထလင်းနော့တ်အမျိုးသမီးသုံးယောက်သည်အဖြူရောင်အနောက်တိုင်းဝတ်စုံများဖြင့်လှချင်တိုင်းလှ၊တင့်တယ်ချင်တိုင်းတင့်တယ်နေ၏။

နေသန်ဘုန်းတော်ကြီးဆီခဏသွားတွေ့မည်လုပ်တော့ဘုန်းတော်ကြီးကကလေးမလေးတစ်ယောက်နှင့်စကားပြောနေသည်။နေသန်လာတော့ ပြုံးကာနှုတ်ဆက်သည်။

"နိတ် ဒါက Ms.Aeinthrazi တဲ့ Myanmarကနေအထူးတလည်လာခဲ့တာ မင်းတို့မင်္ဂလာဆောင်မှာသူ့တို့နိုင်ငံကမြန်မာသီချင်းနဲ့Wedding Songဆိုပေးမယ့်သူလေ"

"မင်္ဂလာပါ နိတ်"

အိမ်သရာဇီဆိုသောကောင်မလေးကမျက်လုံးသေများဖြင့်အေးစက်စက်နှုတ်ဆက်လာသည်။

"အာ ဟုတ် မင်္ဂလာပါ ဒါနဲ့ Miss အသက်ငယ်အုန်းမယ်ထင်တယ်"

"Ohh yep! ကိုယ်ကခုမှဆယ့်ငါးနှစ်ပြည့်မှာပါ"

"ဆယ့်ငါးနှစ်?ဒါဆိုဒီကိုဘယ်လိုလာသလဲ မိဘတွေနဲ့လား ဒီလောက်အဝေးကြီးကို ကိုယ်တို့နဲ့လဲမသိဘဲဘာကြောင့်လာဆိုပေးသလဲ"

"အိုဟိုး ကိုနေသန် အလွန်စပ်စုတယ်နော်"

ဇီကပြောင်စပ်စပ်ဖြင့်ဆိုလာသည်။နေသန် ခေတ္တတော့ရှက်တုံ့တုံ့ဖြစ်သွားသည်။သူနှင့်Quအတွက်နယ်ဝေးမှကလေးမတစ်ယောက်ကပီယာနိုတီးဖျော်ဖြေပေးမည်မှာနည်းနည်းထူးဆန်းလှသည်။ဘုန်းတော်ကြီးကတော့သံသယမဝင်သလိုပြုံးပါနေသည်။နေသန်ခေါင်းသာငြိမ့်ပြမိသည်။

"ဒါဆို အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးပါအုန်း Miss"

"ရစေရမယ် နိတ် ရစေရမယ် အိုး Quလာပြီ သွားကြိုလိုက်အုန်း .. ဒါနဲ့ အမောင်နေသန်.."

"..."

"အရာရာကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပါ အပျော်ဆုံးအချိန်မှာဘာမှစဉ်းစားမနေဘဲအကောင်းဆုံးပျော်သာပျော်နေလိုက်ပါ"

"?? အာ ဟုတ်ကဲ့"

နေသန်ခေါင်းကုတ်ကာအိမ်သရာဇီဆိုတဲ့ထူးဆန်းတဲ့ကလေးမကိုတစ်ချက်ခေါင်းလေးစောင်းကာကြည့်ပြီးမှQu Church ထဲသို့ဝင်လာသည်ကိုလှည့်ကာကြည့်လိုက်မိသည်။လူတွေအားလုံးဝိုးခနဲ၊ဝါးခနဲဖြစ်သွားပြီးအမျိုးသမီးငယ်အချို့ကဘေးနားကပါလာတဲ့သီယာ့ကိုသတို့သမီးဟုထင်မှတ်ကာ 'မဆိုးပါဘူးလေ' ဟုမှတ်ချက်ပေးကာဖြေသိမ့်ကြသည်။

သီယာသည်အနောက်တိုင်းဆန်ဆန်ဂါဝန်ဖြူတိုကိုလှပစွာဝတ်ဆင်ထားပြီးQuအားလက်မောင်းချင်းချိတ်၍Churchထဲသို့ခမ်းနားစွာဝင်ရောက်လာသည်။နောက်မှ လီယွန်ကလဲရင်ကော့စွာပါလာပြီးChurchတစ်ခုလုံးသူတို့သုံးဦးဆီသို့အကြည့်ရောက်သွားကြသည်။

"အာ သူလား ငါသိတယ် စင်သီယာဆိုလား

ဟင့် မဆိုးပါဘူး"

"ဟယ် ငါသူနဲ့စကားပြောဖူးတယ် အင်းအဲ့တုန်းကနိတ်နဲ့မောင်နှမဆိုပဲ ဟင့် မိန်းမတွေ..မိန်းမတွေ အယ်လေ ငါလဲမိန်းမပဲကို..."

တီးတိုးတီးတိုးရွတ်ဆိုကြသောအသံတွေကအနည်းနှင့်အများဖြစ်တာကြောင့်ခဏအတွင်းကျယ်လောင်ကာလာကြသည်။စဝင်လာကတည်းကအကြည့်မလွှဲသောQuနှင့်နေသန်တို့နှစ်ယောက်ကိုသိသောသူတချို့ကသာကြည်နူးသောစိတ်ဖြင့်ကြည့်ကြသည်။Quကအားပျော့နေပေမဲ့ အသန်မာဆုံးရပ်ထားသည်။သီယာကဘေးနားကနေအကောင်းဆုံးဖေးမသည်။

"ကဲ လူကြီးမင်းတို့အားလုံး မဒမ်တို့အားလုံး နေရာထိုင်ခင်းဆီမှာထိုင်ပေးကြပါ ကဲ ဇီ There's your place.."

ဘုန်းတော်ကြီးကပီယာနိုနှင့်မိုက်တွဲရက်တပ်ဆင်ထားသောနေရာကွက်လေးသို့ဇီ့အား နေရာညွှန်ပြသည်။ဇီကခေါင်းငြိမ့်ကာနေရာသို့သွားရောက်သည်။သူမသည်လဲအနောက်တိုင်းအဖြူရောင်ကိုယ်ကျပ်လေးကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။အသားဖြူဖြူခြေတံရှည်ရှည်နှင့်ကျက်သရေရှိသောအလှကြောင့်သူမသည်ငယ်ရွယ်ပေသော်လည်း သူမ၏ကိုယ်ပိုင်အလှဟာတော့ဖြင့်ပေါ်လွင်လို့နေသည်။

"ကဲ လူကြီးမင်းတို့အားလုံးဤသီချင်းလေးကိုနားဆင်ပေးကြပါအုန်း.."

'.....🎶ကြယ်ပန်းလေးတွေပျိုးခဲ့

အို မင်းလေးပန်ဖို့အတွက်၊ရှိသမျှအချိန်တွေရယ်မင်းအရိပ်များထဲလွင့်ပျောက်သွားဆဲ...'

သံစဉ်အေးအေးလေးစကာအစချီတာနှင့်နေသန်နှင့်ဘုန်းတော်ကြီးကChurchအလယ်မှာနေရာယူသည်။စင်သီယာကChurchအဝင်တွင်Quနှင့်အတူရှိနေပြီးလီယွန်ကရှေ့မှာပန်းကြဲအနေနှင့်ရှိသည်။ထလင်းနော့တ်အမျိုးသမီးသုံးယောက်ကသတို့သားဘက်ကနေရပ်ပေးကြပြီးဇီကတော့အားလုံးကိုဟန်ပါပါပြုံးကာကြည့်ရင်းတီးဆိုသည်။

' .. မင်းတစ်ယောက်သာငါ့ရဲ့၊ညည့်နက်တဲ့အိမ်မက်အချစ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာ၊တရှိုက်ရှိုက်မက်မက်နဲ့မျော်လွင့်ရင်းငါ ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာနေပျော်ခဲ့...'

​Churchအတွင်းရှိလူတိုင်းကဇီ့အသံကိုမှတ်ချက်ပေးကြသည်။သာယာလှသောအသံကဤခန်းမအလယ်ကိုက်ညီလှသည်။Quရှက်တုံ့တုံ့နှင့်နေသန့်အားအကြည့်မပျက်ရှေ့သို့လျှောက်လှမ်းလာသည်။နေသန်ကQuအားကြည့်နေရင်းနှင့်ဘာမှမပြောမဆိုစတင်ကာတုန်ရီလာပြီးငိုချလေတော့သည်။မျက်ရည်များတစ်သီတစ်တန်းကြီးကျလာတော့Quကပြုံးနရင်းမှခွီးခနဲရယ်လေသည်။

နေသန့်လက်မောင်းထဲသို့သီယာQuအားထည့်လိုက်ချိန်လူတွေအားလုံးရှော့ရသွားကြသည်။ဒါပေမဲ့သူတို့မမှု။သူတို့ကိုလာပါဟုလဲမဖိတ်ထား။သူတို့ဘာသာလာသည်လေ။ဒါကိုယ့်အမှုမဟုတ်။သီယာQuနှင့်နေသန့်အားနှစ်ချက်မျှပုတ်ရင်းပြုံးပြလိုက်သည်။နေသန်ကမျက်ရည်များကိုသုတ်ကာQuအားလက်မောင်းငှားပေးသည်။

Quကပြုံးနေရင်းနှင့်မှနေသန့်မျက်နှာပေါ်ရှိမျက်ရည်များကိုသဘောတကျလာကာသုတ်ပေးသည်။နေသန်ကရပါသည်ဟုဆိုတော့Quကနေသန့်အားစကားနှစ်လုံးနှင့်အကျပ်ကိုင်လေသည်။

"ချစ်လို့"တဲ့။

' .. အရာရာငါကျေနပ်တယ်၊ဘဝတစ်ခုကိုပုံဖော်ဖို့အတွက်၊မင်းရှိမှပြည့်စုံနိုင်မယ်၊အသိစိတ်တွေနဲ့....'

ဇီ၏အေးမြသောအသံဟာကြားရသူရင်ထဲသို့လှိုင်းလုံးလေးသဖွယ်ဝင်ရောက်လို့လာသည်။ဆွဲကာဆိုနေသောအသံအေးအေးလေးဟာQuအားပီယာနိုဘက်သို့လှည့်ကြည့်စေသည်။ဇီကQuလှည့်လာမည်ကိုသိနေအလား Quအားကြိုတင်ကာခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။Quကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ပြန်လည်ကာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

'...အိမ်မက်တွေထဲမှာ အိမ်မက်...'

"မင်း နေသန် ထလင်းနော့တ်ကQuဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုအေးအတူပူအမျှတစ်သက်တာချစ်ပေးစောင့်ရှောက်ပေးနိုင်မလား ပေးနိုင်ရင်Yesလို့ပြောပေးပါ"

"...Yes!"

'....ရွှေမှုန်တွေကြဲ ဖန်သားနန်းတော်လေးထဲ...'

"မင်း Quဟာ ဒီလူသားနေသန်ထလင်းနော့တ်ဆိုတဲ့လူကိုအေးအတူပူအမျှတစ်သက်တာချစ်ပေးစောင့်ရှောက်ပေးနိုင်မလား ပေးနိုင်ရင်Yesလို့ပြောပေးပါ"

'...ဝင်လာတဲ့မင်းခြေလှမ်းတွေ ပန်းပွင့်တယ်...'

"..."

"..."

"...Qu??ပေးနိုင်မလား"

Churchတစ်ခုလုံးQu၏နှုတ်ခမ်းပေါ်အာရုံရောက်နေကြသည်။သီချင်းသံကမူလက်ရှိအခြေအနေကြီးကိုဂရုမစိုက်သည့်အလား သူ့စီးကြောင်းနှင့်အတူဆက်လို့စီးမျောနေဆဲ။

"No"

"ဟယ်!!!!"

"..Qu..."

နေသန်Quကိုစိုးရိမ်စွာကြည့်မိလိုက်သည်။သို့သော်Quကတော့အခြေအနေနှင့်မလိုက်အောင်မျက်နှာကရွှင်မြူးလို့။ပြုံးပျော်လို့။သီယာကထိတ်လန့်သွားဟန်ရှိသည်။လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်သွားသောထလင်းနော့တ်အမျိုးသမီးသုံးယောက်ကိုသီယာကစကားပြောပေးနေပြီးလီယွန်ကတော့ဘာလို့လဲဟူသောအကြည့်နှင့်Quအားကြည့်လာလေသည်။ဘုန်းတော်ကြီးကတော့ စာအုပ်ကြီးကိုင်၍အူကြောင်ကြောင်။

"...No..."

Churchတစ်ခုလုံးအပ်သံမျှမကြားရအောင်တိတ်ဆိတ်လို့သွားသည်။ထိုအခါQuထံမှလေသံအေးအေးလေးထွက်လို့လာသည်။သီချင်းကသံစဉ်လာကာရပ်လို့နေသည့်အပိုင်းတွင်..။

'...အချစ်ကြောင့်ပါပဲ...'

"ကျွန်တော် နေသန် ထလင်းနော့တ်ဆိုတဲ့လူသားကိုကျွန်တော်အသက်ရှင်နေသမျှကာလပတ်လုံး...

ကျွန်တော့်ပြက္ခဒိန်နေ့စွဲတွေမပျက်ပြယ်သေးတဲ့ကာလပတ်လုံး..သူ့ရဲ့ဝမ်းနည်းမှုတွေကိုဖယ်ရှားပေးမယ်...မျက်ရည်စက်တွေကိုအသာအယာသုတ်ပေးဖြစ်မယ်..

အေးအတူပူအမျှပင်မကရာသီဥတုဖောက်ပြန်နေလဲ သူ့ရဲ့အရိပ်မှာခိုလှုံကာ သူ့ရဲ့လစ်ဟာနေတဲ့ဘဝကြီးကို အလင်းပြပေးမယ် ဒါကြောင့် 

မင်း .. နိတ် ဒီလက်နှင့်ငါ့ရဲ့ကျန်ရှိနေတဲ့ဘဝထဲကိုအတူလိုက်ပါခွင့်ပေးပါလို့တောင်းဆိုပါရစေ..."

"..."

"...လက်ခံသလားလို့ နိတ်"

သံစဉ်လေးကတငြိမ့်ငြိမ့်။ဇီကခပ်ပြုံးပြုံး။ပီယာနိုပေါ်ပြေးလွှားနေသောလက်သွယ်သွယ်လေးထဲကမြူးကြွလို့။

ဘုန်းတော်ကြီး၏အပြုံးကရင်ထဲအေးချမ်းလှသည်။စင်သီယာက 'Quရာ' ဟုညည်းတွားပြီးလီယွန်ကမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ကာပျံ့နှံ့နေသောချစ်ခြင်းတရားတွေကိုမျက်စိလေးမှိတ်ခေါင်းလေးငြိမ့်ကာဖြင့်ခံစားသည်။ထလင်းနော့တ်အမျိုးသမီးသုံးယောက်ကတော့ဖြင့်ရင်ထဲထိသွားပုံရသည်။ထို့အတူပင်လူတိုင်းလဲရင်ထဲရောက်သွားပုံရသည်။

နေသန်ဆွံ့အနေမိသည်။ကျန်သူတွေကတော့သတို့သားနှစ်ယောက်ကိုသာကြည့်နေမိသည်။ဇီ၏အသံလေးကပြန်လည်ထိုးထွက်လို့လာသည်။

' .. ကြယ်ပန်းလေးတွေပျိုးခဲ့

အို မင်းလေးပန်ဖို့အတွက်၊ရှိသမျှအချိန်တွေရယ်မင်းအရိပ်များထဲလွင့်ပျောက်သွားဆဲ...'

"နိတ်..."

"ဟမ် ဟမ် အင်း အင်း Yess yesss "

'...မင်းတစ်ယောက်သာငါ့ရဲ့...'

ဝူး။ဝါး......။

Quကနေသန့်အဖြေကြားတော့နေသန့်အားပြေးကာဖက်လိုက်တော့Churchတစ်ခုလုံးအံ့လဲဩသလိုပျော်ရွှင်သွားကြရသည်။လက်ခုပ်သံများ၊အားပေးသံများ၊တစ်ချို့မျက်ရည်ကျသူများနှင့်အသံတွေကပလုံစီလို့သွားသည်။

"အာ အာ ဟုတ်ပြီ ဒါဆို အခုကစပြီး အမောင်နေသန်ထလင်းနော့တ်နှင့်Quတို့ဟာတရားဝင်လင်မယားတွေဖြစ်သွားကြပါပြီ ဟဲ့ဟဲ့ လက်စွပ်တွေစွပ်ကြလေ ဘာလုပ်နေလဲ..."

ရေး!!!!!

'...ဘဝတစ်ခုကိုပုံဖော်ဖို့အတွက်...'

"Kiss Kiss Kisss!!!"

Quကလူအုပ်အသံကြောင့်ရှက်ဟန်ပြုသည်။နေသန်ကလူအုပ်ကြီးကိုအားပါးတရပြုံးပြလိုက်ကာQu၏ပါးအားရွှတ်ခနဲနေအောင်နမ်းလိုက်လေသည်။

"ရေး .. ထ ! လင်း..! နော့တ် 

ထ ! လင်း..!နော့တ် .. "

နေသန်Quအားမြတ်နိုးစွာကြည့်လိုက်သည်။Quကလဲပြန်လည်ကာကြည့်ပါသည်။ထို့နောက်နှစ်ယောက်အတူနဖူးချင်းထပ်တူပြုလိုက်ကာတစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်ဆိုလိုက်သည်။

"ကျေးဇူးပါ ငါ့အတွက်ဖြစ်တည်လာပေးလို့"

' .. ရွှေမှုန်တွေကြဲ ဖန်သားနန်းတော်လေးထဲ...'

ဝိုင်ပုလင်းများနှင့်ရွှေမှုန်များကပြန့်ကျဲလို့။လူတွေအားလုံးရွှင်မြူးကာပျော်လို့။သီချင်းသံလေးကလွင့်ပျံလို့။နေသန့် မျက်နှာထက်ဝယ်အပြုံးကြီးတစ်ပြုံးရှိလေသည်။ထိုအပြုံးကိုလဲစိတ်ချလက်ချပြုံးလိုက်သည်မှာတစ်ခဏလောက်ကသတိပေးခဲ့ဖူးတဲ့ကလေးမတစ်ယောက်ကြောင့်။နေသန် Quအားငုံ့ကာကြည့်လိုက်သည်။

သွားတွေစီတန်းကာပြုံးပျော်နေသည့်Quဟာဤကနေ့သူ၏အပိုင်တရားဝန်ဖြစ်ပြီတဲ့။နေသန်Quအားငုံ့ကာနမ်းလိုက်သည်။စတွေ့ကတည်းကကဲ့သို့ပင်စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။နူးညံ့ကာပျော်ဝင်စေသည်။နေသန်ရယ်ချလိုက်သည်။

နေသန်တို့သတို့သားနှစ်ဦးအပါအဝင်သူတို့အားလုံးမသိလိုက်သည်ကဤသည်ကဤသတို့သားနှစ်ယောက်၏လူ့ရှေ့တွင်ကော လူ့နောက်တွင်ကောပါနမ်းလိုက်ရသည့် နောက်ဆုံးအနမ်းဆိုတာကိုပါပဲ။

'မင်းအရိပ်များထဲလွင့်ပျောက်သွားဆဲ..'

Epilogue Song For You Guys!

Tell me why this has to end . . 

Oh no,oh no . . 

I Can't save us,My Atlantis,we fall

we bulit this town on shaky ground.

I Can't save us,My Atlantis oh no

we bulit it up to pull it down.

-Seafret🌻

Zawgyi

အခန္း (၂၈)

မဂၤလာခန္းမအလယ္ပီယာႏိုႀကီးတစ္ခုကေနရာယူထားေလသည္။လွပကာေရွးဆန္သည္။ေသသပ္ကာဂႏၶဝင္ဆန္သည္။ၾကားသည္ကေတာ့ႏိုင္ငံျခားမွေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကဤမဂၤလာပြဲကိုလာေရာက္အားေပးမည္တဲ့။

ေနသန္ထလင္းေနာ့တ္အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ႏွင့္အတူခန္းမအလယ္သို႔ဝင္လာေတာ့Churchတစ္ခုလုံးကဝမ္းသာအားရလက္ခုပ္တီးကာအားေပးၾကသည္။ေနသန္မၿပဳံးစဖူးၿပဳံးလိုက္ေလသည္။ေဘးနားကမိန္းမပ်ိဳတခ်ိဳ႕ကိုလဲဦးၫြတ္ျပလိုက္ၿပီးတခ်ိဳ႕ကိုလဲလာေရာက္ေပးသည္ကိုအသိမွတ္ျပဳေၾကာင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပေနမိသည္။

တခ်ိဳ႕ဆိုအံ့ဩလြန္း၍ေမ့ေတာင္သြားၿပီထင္၏။

ထလင္းေနာ့တ္အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္သည္အျဖဴေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံမ်ားျဖင့္လွခ်င္တိုင္းလွ၊တင့္တယ္ခ်င္တိုင္းတင့္တယ္ေန၏။

ေနသန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီခဏသြားေတြ႕မည္လုပ္ေတာ့ဘုန္းေတာ္ႀကီးကကေလးမေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္စကားေျပာေနသည္။ေနသန္လာေတာ့ ၿပဳံးကာႏႈတ္ဆက္သည္။

"နိတ္ ဒါက Ms.Aeinthrazi တဲ့ Myanmarကေနအထူးတလည္လာခဲ့တာ မင္းတို႔မဂၤလာေဆာင္မွာသူ႔တို႔ႏိုင္ငံကျမန္မာသီခ်င္းနဲ႔Wedding Songဆိုေပးမယ့္သူေလ"

"မဂၤလာပါ နိတ္"

အိမ္သရာဇီဆိုေသာေကာင္မေလးကမ်က္လုံးေသမ်ားျဖင့္ေအးစက္စက္ႏႈတ္ဆက္လာသည္။

"အာ ဟုတ္ မဂၤလာပါ ဒါနဲ႔ Miss အသက္ငယ္အုန္းမယ္ထင္တယ္"

"Ohh yep! ကိုယ္ကခုမွဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္မွာပါ"

"ဆယ့္ငါးႏွစ္?ဒါဆိုဒီကိုဘယ္လိုလာသလဲ မိဘေတြနဲ႔လား ဒီေလာက္အေဝးႀကီးကို ကိုယ္တို႔နဲ႔လဲမသိဘဲဘာေၾကာင့္လာဆိုေပးသလဲ"

"အိုဟိုး ကိုေနသန္ အလြန္စပ္စုတယ္ေနာ္"

ဇီကေျပာင္စပ္စပ္ျဖင့္ဆိုလာသည္။ေနသန္ ေခတၱေတာ့ရွက္တုံ႔တုံ႔ျဖစ္သြားသည္။သူႏွင့္Quအတြက္နယ္ေဝးမွကေလးမတစ္ေယာက္ကပီယာႏိုတီးေဖ်ာ္ေျဖေပးမည္မွာနည္းနည္းထူးဆန္းလွသည္။ဘုန္းေတာ္ႀကီးကေတာ့သံသယမဝင္သလိုၿပဳံးပါေနသည္။ေနသန္ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပမိသည္။

"ဒါဆို အေကာင္းဆုံးလုပ္ေပးပါအုန္း Miss"

"ရေစရမယ္ နိတ္ ရေစရမယ္ အိုး Quလာၿပီ သြားႀကိဳလိုက္အုန္း .. ဒါနဲ႔ အေမာင္ေနသန္.."

"..."

"အရာရာႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ အေပ်ာ္ဆုံးအခ်ိန္မွာဘာမွစဥ္းစားမေနဘဲအေကာင္းဆုံးေပ်ာ္သာေပ်ာ္ေနလိုက္ပါ"

"?? အာ ဟုတ္ကဲ့"

ေနသန္ေခါင္းကုတ္ကာအိမ္သရာဇီဆိုတဲ့ထူးဆန္းတဲ့ကေလးမကိုတစ္ခ်က္ေခါင္းေလးေစာင္းကာၾကည့္ၿပီးမွQu Church ထဲသို႔ဝင္လာသည္ကိုလွည့္ကာၾကည့္လိုက္မိသည္။လူေတြအားလုံးဝိုးခနဲ၊ဝါးခနဲျဖစ္သြားၿပီးအမ်ိဳးသမီးငယ္အခ်ိဳ႕ကေဘးနားကပါလာတဲ့သီယာ့ကိုသတို႔သမီးဟုထင္မွတ္ကာ 'မဆိုးပါဘူးေလ' ဟုမွတ္ခ်က္ေပးကာေျဖသိမ့္ၾကသည္။

သီယာသည္အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ဂါဝန္ျဖဴတိုကိုလွပစြာဝတ္ဆင္ထားၿပီးQuအားလက္ေမာင္းခ်င္းခ်ိတ္၍Churchထဲသို႔ခမ္းနားစြာဝင္ေရာက္လာသည္။ေနာက္မွ လီယြန္ကလဲရင္ေကာ့စြာပါလာၿပီးChurchတစ္ခုလုံးသူတို႔သုံးဦးဆီသို႔အၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။

"အာ သူလား ငါသိတယ္ စင္သီယာဆိုလား

ဟင့္ မဆိုးပါဘူး"

"ဟယ္ ငါသူနဲ႔စကားေျပာဖူးတယ္ အင္းအဲ့တုန္းကနိတ္နဲ႔ေမာင္ႏွမဆိုပဲ ဟင့္ မိန္းမေတြ..မိန္းမေတြ အယ္ေလ ငါလဲမိန္းမပဲကို..."

တီးတိုးတီးတိုး႐ြတ္ဆိုၾကေသာအသံေတြကအနည္းႏွင့္အမ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ခဏအတြင္းက်ယ္ေလာင္ကာလာၾကသည္။စဝင္လာကတည္းကအၾကည့္မလႊဲေသာQuႏွင့္ေနသန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုသိေသာသူတခ်ိဳ႕ကသာၾကည္ႏူးေသာစိတ္ျဖင့္ၾကည့္ၾကသည္။Quကအားေပ်ာ့ေနေပမဲ့ အသန္မာဆုံးရပ္ထားသည္။သီယာကေဘးနားကေနအေကာင္းဆုံးေဖးမသည္။

"ကဲ လူႀကီးမင္းတို႔အားလုံး မဒမ္တို႔အားလုံး ေနရာထိုင္ခင္းဆီမွာထိုင္ေပးၾကပါ ကဲ ဇီ There's your place.."

ဘုန္းေတာ္ႀကီးကပီယာႏိုႏွင့္မိုက္တြဲရက္တပ္ဆင္ထားေသာေနရာကြက္ေလးသို႔ဇီ့အား ေနရာၫႊန္ျပသည္။ဇီကေခါင္းၿငိမ့္ကာေနရာသို႔သြားေရာက္သည္။သူမသည္လဲအေနာက္တိုင္းအျဖဴေရာင္ကိုယ္က်ပ္ေလးကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။အသားျဖဴျဖဴေျခတံရွည္ရွည္ႏွင့္က်က္သေရရွိေသာအလွေၾကာင့္သူမသည္ငယ္႐ြယ္ေပေသာ္လည္း သူမ၏ကိုယ္ပိုင္အလွဟာေတာ့ျဖင့္ေပၚလြင္လို႔ေနသည္။

"ကဲ လူႀကီးမင္းတို႔အားလုံးဤသီခ်င္းေလးကိုနားဆင္ေပးၾကပါအုန္း.."

'.....🎶ၾကယ္ပန္းေလးေတြပ်ိဳးခဲ့

အို မင္းေလးပန္ဖို႔အတြက္၊ရွိသမွ်အခ်ိန္ေတြရယ္မင္းအရိပ္မ်ားထဲလြင့္ေပ်ာက္သြားဆဲ...'

သံစဥ္ေအးေအးေလးစကာအစခ်ီတာႏွင့္ေနသန္ႏွင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးကChurchအလယ္မွာေနရာယူသည္။စင္သီယာကChurchအဝင္တြင္Quႏွင့္အတူရွိေနၿပီးလီယြန္ကေရွ႕မွာပန္းႀကဲအေနႏွင့္ရွိသည္။ထလင္းေနာ့တ္အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ကသတို႔သားဘက္ကေနရပ္ေပးၾကၿပီးဇီကေတာ့အားလုံးကိုဟန္ပါပါၿပဳံးကာၾကည့္ရင္းတီးဆိုသည္။

' .. မင္းတစ္ေယာက္သာငါ့ရဲ႕၊ညည့္နက္တဲ့အိမ္မက္အခ်စ္ရဲ႕ေခၚေဆာင္ရာ၊တရႈိက္ရႈိက္မက္မက္နဲ႔ေမ်ာ္လြင့္ရင္းငါ ကမာၻေျမေပၚမွာေနေပ်ာ္ခဲ့...'

​Churchအတြင္းရွိလူတိုင္းကဇီ့အသံကိုမွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္။သာယာလွေသာအသံကဤခန္းမအလယ္ကိုက္ညီလွသည္။Quရွက္တုံ႔တုံ႔ႏွင့္ေနသန႔္အားအၾကည့္မပ်က္ေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္။ေနသန္ကQuအားၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ဘာမွမေျပာမဆိုစတင္ကာတုန္ရီလာၿပီးငိုခ်ေလေတာ့သည္။မ်က္ရည္မ်ားတစ္သီတစ္တန္းႀကီးက်လာေတာ့Quကၿပဳံးနရင္းမွခြီးခနဲရယ္ေလသည္။

ေနသန႔္လက္ေမာင္းထဲသို႔သီယာQuအားထည့္လိုက္ခ်ိန္လူေတြအားလုံးေရွာ့ရသြားၾကသည္။ဒါေပမဲ့သူတို႔မမႈ။သူတို႔ကိုလာပါဟုလဲမဖိတ္ထား။သူတို႔ဘာသာလာသည္ေလ။ဒါကိုယ့္အမႈမဟုတ္။သီယာQuႏွင့္ေနသန႔္အားႏွစ္ခ်က္မွ်ပုတ္ရင္းၿပဳံးျပလိုက္သည္။ေနသန္ကမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ကာQuအားလက္ေမာင္းငွားေပးသည္။

Quကၿပဳံးေနရင္းႏွင့္မွေနသန႔္မ်က္ႏွာေပၚရွိမ်က္ရည္မ်ားကိုသေဘာတက်လာကာသုတ္ေပးသည္။ေနသန္ကရပါသည္ဟုဆိုေတာ့Quကေနသန႔္အားစကားႏွစ္လုံးႏွင့္အက်ပ္ကိုင္ေလသည္။

"ခ်စ္လို႔"တဲ့။

' .. အရာရာငါေက်နပ္တယ္၊ဘဝတစ္ခုကိုပုံေဖာ္ဖို႔အတြက္၊မင္းရွိမွျပည့္စုံႏိုင္မယ္၊အသိစိတ္ေတြနဲ႔....'

ဇီ၏ေအးျမေသာအသံဟာၾကားရသူရင္ထဲသို႔လႈိင္းလုံးေလးသဖြယ္ဝင္ေရာက္လို႔လာသည္။ဆြဲကာဆိုေနေသာအသံေအးေအးေလးဟာQuအားပီယာႏိုဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္ေစသည္။ဇီကQuလွည့္လာမည္ကိုသိေနအလား Quအားႀကိဳတင္ကာေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။Quေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ျပန္လည္ကာေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

'...အိမ္မက္ေတြထဲမွာ အိမ္မက္...'

"မင္း ေနသန္ ထလင္းေနာ့တ္ကQuဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုေအးအတူပူအမွ်တစ္သက္တာခ်စ္ေပးေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္မလား ေပးႏိုင္ရင္Yesလို႔ေျပာေပးပါ"

"...Yes!"

'....ေ႐ႊမႈန္ေတြႀကဲ ဖန္သားနန္းေတာ္ေလးထဲ...'

"မင္း Quဟာ ဒီလူသားေနသန္ထလင္းေနာ့တ္ဆိုတဲ့လူကိုေအးအတူပူအမွ်တစ္သက္တာခ်စ္ေပးေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္မလား ေပးႏိုင္ရင္Yesလို႔ေျပာေပးပါ"

'...ဝင္လာတဲ့မင္းေျခလွမ္းေတြ ပန္းပြင့္တယ္...'

"..."

"..."

"...Qu??ေပးႏိုင္မလား"

Churchတစ္ခုလုံးQu၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚအာ႐ုံေရာက္ေနၾကသည္။သီခ်င္းသံကမူလက္ရွိအေျခအေနႀကီးကိုဂ႐ုမစိုက္သည့္အလား သူ႔စီးေၾကာင္းႏွင့္အတူဆက္လို႔စီးေမ်ာေနဆဲ။

"No"

"ဟယ္!!!!"

"..Qu..."

ေနသန္Quကိုစိုးရိမ္စြာၾကည့္မိလိုက္သည္။သို႔ေသာ္Quကေတာ့အေျခအေနႏွင့္မလိုက္ေအာင္မ်က္ႏွာက႐ႊင္ျမဴးလို႔။ၿပဳံးေပ်ာ္လို႔။သီယာကထိတ္လန႔္သြားဟန္ရွိသည္။လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္သြားေသာထလင္းေနာ့တ္အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ကိုသီယာကစကားေျပာေပးေနၿပီးလီယြန္ကေတာ့ဘာလို႔လဲဟူေသာအၾကည့္ႏွင့္Quအားၾကည့္လာေလသည္။ဘုန္းေတာ္ႀကီးကေတာ့ စာအုပ္ႀကီးကိုင္၍အူေၾကာင္ေၾကာင္။

"...No..."

Churchတစ္ခုလုံးအပ္သံမွ်မၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္လို႔သြားသည္။ထိုအခါQuထံမွေလသံေအးေအးေလးထြက္လို႔လာသည္။သီခ်င္းကသံစဥ္လာကာရပ္လို႔ေနသည့္အပိုင္းတြင္..။

'...အခ်စ္ေၾကာင့္ပါပဲ...'

"ကြၽန္ေတာ္ ေနသန္ ထလင္းေနာ့တ္ဆိုတဲ့လူသားကိုကြၽန္ေတာ္အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး...

ကြၽန္ေတာ့္ျပကၡဒိန္ေန႔စြဲေတြမပ်က္ျပယ္ေသးတဲ့ကာလပတ္လုံး..သူ႔ရဲ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြကိုဖယ္ရွားေပးမယ္...မ်က္ရည္စက္ေတြကိုအသာအယာသုတ္ေပးျဖစ္မယ္..

ေအးအတူပူအမွ်ပင္မကရာသီဥတုေဖာက္ျပန္ေနလဲ သူ႔ရဲ႕အရိပ္မွာခိုလႈံကာ သူ႔ရဲ႕လစ္ဟာေနတဲ့ဘဝႀကီးကို အလင္းျပေပးမယ္ ဒါေၾကာင့္ 

မင္း .. နိတ္ ဒီလက္ႏွင့္ငါ့ရဲ႕က်န္ရွိေနတဲ့ဘဝထဲကိုအတူလိုက္ပါခြင့္ေပးပါလို႔ေတာင္းဆိုပါရေစ..."

"..."

"...လက္ခံသလားလို႔ နိတ္"

သံစဥ္ေလးကတၿငိမ့္ၿငိမ့္။ဇီကခပ္ၿပဳံးၿပဳံး။ပီယာႏိုေပၚေျပးလႊားေနေသာလက္သြယ္သြယ္ေလးထဲကျမဴးႂကြလို႔။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏အၿပဳံးကရင္ထဲေအးခ်မ္းလွသည္။စင္သီယာက 'Quရာ' ဟုညည္းတြားၿပီးလီယြန္ကမ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ကာပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာခ်စ္ျခင္းတရားေတြကိုမ်က္စိေလးမွိတ္ေခါင္းေလးၿငိမ့္ကာျဖင့္ခံစားသည္။ထလင္းေနာ့တ္အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ရင္ထဲထိသြားပုံရသည္။ထို႔အတူပင္လူတိုင္းလဲရင္ထဲေရာက္သြားပုံရသည္။

ေနသန္ဆြံ႕အေနမိသည္။က်န္သူေတြကေတာ့သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။ဇီ၏အသံေလးကျပန္လည္ထိုးထြက္လို႔လာသည္။

' .. ၾကယ္ပန္းေလးေတြပ်ိဳးခဲ့

အို မင္းေလးပန္ဖို႔အတြက္၊ရွိသမွ်အခ်ိန္ေတြရယ္မင္းအရိပ္မ်ားထဲလြင့္ေပ်ာက္သြားဆဲ...'

"နိတ္..."

"ဟမ္ ဟမ္ အင္း အင္း Yess yesss "

'...မင္းတစ္ေယာက္သာငါ့ရဲ႕...'

ဝူး။ဝါး......။

Quကေနသန႔္အေျဖၾကားေတာ့ေနသန႔္အားေျပးကာဖက္လိုက္ေတာ့Churchတစ္ခုလုံးအံ့လဲဩသလိုေပ်ာ္႐ႊင္သြားၾကရသည္။လက္ခုပ္သံမ်ား၊အားေပးသံမ်ား၊တစ္ခ်ိဳ႕မ်က္ရည္က်သူမ်ားႏွင့္အသံေတြကပလုံစီလို႔သြားသည္။

"အာ အာ ဟုတ္ၿပီ ဒါဆို အခုကစၿပီး အေမာင္ေနသန္ထလင္းေနာ့တ္ႏွင့္Quတို႔ဟာတရားဝင္လင္မယားေတြျဖစ္သြားၾကပါၿပီ ဟဲ့ဟဲ့ လက္စြပ္ေတြစြပ္ၾကေလ ဘာလုပ္ေနလဲ..."

ေရး!!!!!

'...ဘဝတစ္ခုကိုပုံေဖာ္ဖို႔အတြက္...'

"Kiss Kiss Kisss!!!"

Quကလူအုပ္အသံေၾကာင့္ရွက္ဟန္ျပဳသည္။ေနသန္ကလူအုပ္ႀကီးကိုအားပါးတရၿပဳံးျပလိုက္ကာQu၏ပါးအား႐ႊတ္ခနဲေနေအာင္နမ္းလိုက္ေလသည္။

"ေရး .. ထ ! လင္း..! ေနာ့တ္ 

ထ ! လင္း..!ေနာ့တ္ .. "

ေနသန္Quအားျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္လိုက္သည္။Quကလဲျပန္လည္ကာၾကည့္ပါသည္။ထို႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္အတူနဖူးခ်င္းထပ္တူျပဳလိုက္ကာတစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္ဆိုလိုက္သည္။

"ေက်းဇူးပါ ငါ့အတြက္ျဖစ္တည္လာေပးလို႔"

' .. ေ႐ႊမႈန္ေတြႀကဲ ဖန္သားနန္းေတာ္ေလးထဲ...'

ဝိုင္ပုလင္းမ်ားႏွင့္ေ႐ႊမႈန္မ်ားကျပန႔္က်ဲလို႔။လူေတြအားလုံး႐ႊင္ျမဴးကာေပ်ာ္လို႔။သီခ်င္းသံေလးကလြင့္ပ်ံလို႔။ေနသန႔္ မ်က္ႏွာထက္ဝယ္အၿပဳံးႀကီးတစ္ၿပဳံးရွိေလသည္။ထိုအၿပဳံးကိုလဲစိတ္ခ်လက္ခ်ၿပဳံးလိုက္သည္မွာတစ္ခဏေလာက္ကသတိေပးခဲ့ဖူးတဲ့ကေလးမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္။ေနသန္ Quအားငုံ႔ကာၾကည့္လိုက္သည္။

သြားေတြစီတန္းကာၿပဳံးေပ်ာ္ေနသည့္Quဟာဤကေန႔သူ၏အပိုင္တရားဝန္ျဖစ္ၿပီတဲ့။ေနသန္Quအားငုံ႔ကာနမ္းလိုက္သည္။စေတြ႕ကတည္းကကဲ့သို႔ပင္စြဲမက္စရာေကာင္းလွသည္။ႏူးညံ့ကာေပ်ာ္ဝင္ေစသည္။ေနသန္ရယ္ခ်လိုက္သည္။

ေနသန္တို႔သတို႔သားႏွစ္ဦးအပါအဝင္သူတို႔အားလုံးမသိလိုက္သည္ကဤသည္ကဤသတို႔သားႏွစ္ေယာက္၏လူ႔ေရွ႕တြင္ေကာ လူ႔ေနာက္တြင္ေကာပါနမ္းလိုက္ရသည့္ ေနာက္ဆုံးအနမ္းဆိုတာကိုပါပဲ။

'မင္းအရိပ္မ်ားထဲလြင့္ေပ်ာက္သြားဆဲ..'

Epilogue Song For You Guys!

Tell me why this has to end . . 

Oh no,oh no . . 

I Can't save us,My Atlantis,we fall

we bulit this town on shaky ground.

I Can't save us,My Atlantis oh no

we bulit it up to pull it down.

-Seafret🌻